​​وب‌سایت شخصی فرتورچین

در زمان‌های بسیار قدیم در یکی از جنگل‌های بزرگ، موشی زندگی می‌کرد که بسیار دانا و باهوش بود. این موش در مواقع ضروری با آگاهی و دانایی بسیار مشکلاتش را رفع می‌کرد و اگر دیگران نیز مشکلی داشتند به او مراجعه می‌کردند.

دنباله‌ی نوشته

آورده‌اند که در زمان‌های دور در جنگلی که بسیار پر درخت و پر میوه و سبز بود، صیادی هر چند وقت یک‌بار برای گسترانیدن دام و گرفتن حیوانات مورد نظرش به آن‌جا می‌آمد.

دنباله‌ی نوشته

در شهر دمشق پارسا مردی بود و کفشگری کردی. آن‌چه دسترنج خود بودی، جمع کردی. چون استطاعت شد، قصد حج کرد که بدان دسترنج خود به حج رود. شبی پسر خود را به خانه‌ی همسایه فرستاد.

دنباله‌ی نوشته

روزی از روزها، پادشاهی با وزیر کاردانش به شکار رفته بود. شاه قصد داشت همراه وزیرش به دل کوه و دشت بزند تا آهو شکار کند. وزیرش با این‌که می‌دانست پادشاه تنبل آن‌قدر تند و زبل نیست که بتواند آهو را شکار کند...

دنباله‌ی نوشته

درویشی بود که در کوچه و محله راه می‌رفت و می‌خواند: هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی. اتفاقا زنی مکاره این درویش را دید و خوب گوش داد که ببیند چه می‌گوید. وقتی شعرش را شنید گفت: من پدر این درویش را درمی‌آورم.

دنباله‌ی نوشته

پیرمرد ثروتمندی در بستر مرگ بود. تمام زندگی او بر محور پول چرخیده بود و حالا که عمرش به پایان می‌رسید با خود فکر کرد، بد نیست در آن دنیا چند روبل (روبل واحد پول روسیه) در دست داشته باشد.

دنباله‌ی نوشته

گاهی اوقات ما آدما چقدر از آدمیت دور می‌شیم. اصلا انگار یادمون می‌ره انسان هستیم یا این‌که طرفمون انسانه! چقدر گاهی انسان بودنمون رو ارزون می‌فروشیم. از خودم خجالت می‌کشم وقتی به یاد می‌آرم که...

دنباله‌ی نوشته

کشاورزی در دامنه‌ی کوهی، زمینی داشت که در آن ماری لانه داشت و روزگار به سر می‌برد. کشاورز که از دورنگی‌های اطرافیانش به ستوه آمده و ناراحت بود، تصمیم گرفت با مار دوستی کند.

دنباله‌ی نوشته

روزی بود و روزگاری بود. یک مرد بزاز بود که هر چند وقت یک بار از شهر، پارچه و لباس‌های گوناگون می‌خرید و به ده‌های اطراف می‌برد و می‌فروخت و به شهر برمی‌گشت. یک روز این بزازِ دوره‌گرد، داشت از یک ده به ده دیگر می‌رفت.

دنباله‌ی نوشته

متن سخنرانی ویکتور هوگو در مجلس فرانسه در سال ۱۸۵۰ که از آن به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین سخنرانی‌های تاریخ یاد می‌شود: برای پی‌ریزی جامعه‌ای بکوشیم که در آن حکومت بیشتر از یک قاتل عادی حق قاتل شدن نداشته باشد.

دنباله‌ی نوشته