داستان کوتاه کامروپ و کاملتا

داستان کوتاه کامروپ و کاملتا
کامروپ و کاملتا یا دستور هِمّت منظومه‌ای هندی و عاشقانه سروده‌ی محمدمراد لایق جونپوری شاعر پارسی‌گوی هندی سده‌ی دوازدهم هجری قمری است. منظومه‌ی کامروپ و کاملتا در سال ۱۰۹۶ هجری قمری سروده شده است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه سسی و پنون

داستان کوتاه سسی و پنون
سسی و پنون منظومه‌ای عاشقانه به زبان فارسی، سروده‌ی میرمحمد معصوم بکھری متخلص به نامی شاعر پارسی‌گوی پاکستانی سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. داستان سسی و پنون از داستان‌های پرآوازه‌ی شبه‌قاره‌ی هند است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه سلیمان و بلقیس

داستان کوتاه سلیمان و بلقیس
سلیمان و بلقیس یا سلیمان و ملکه‌ی سبا منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی ابوالفضل کمال‌الدین حیاتی گیلانی از شاعران سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. داستان سلیمان و بلقیس از داستان‌های قرآن کریم است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه رتن و پدماوت

داستان کوتاه رتن و پدماوت
رتن و پدماوت یا رتن و پدم یا پدماوت منظومه‌ای عاشقانه به زبان فارسی، سروده‌ی عبدالشکور بزمی دهلوی شاعر پارسی‌گوی هندی سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. مثنوی پدماوت در سال ۱۰۰۱ هجری قمری سروده شده است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه واله و سلطان

داستان کوتاه واله و سلطان
واله و سلطان یا واله سلطان منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی میر شمس‌الدین فقیر عباسی دهلوی شناخته شده با نام شمس‌الدین ناظم، فقیه و شاعر سده‌ی دوازدهم هجری قمری است. فقیر دهلوی مثنوی راستین واله سلطان را در سال ۱۱۶۰ هجری قمری سروده است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه گل و نوروز

داستان کوتاه گل و نوروز
گل و نوروز منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی خواجوی کرمانی شاعر سده‌ی هشتم هجری قمری است. این مثنوی در سال ۷۴۲ هجری قمری به پایان رسیده و روایت دلدادگی شاهزاده نوروز پسر فیروز پادشاه خراسان و گل دختر قیصر روم است.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه خسرو و گل

داستان کوتاه خسرو و گل
خسرو و گل یا گل و هرمز یا خسرونامه منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی عطار نیشابوری شاعر و عارف ایرانی سده‌های ششم و هفتم هجری قمری است. این مثنوی تنها منظومه‌ی عطار است که از روایت عشق دو شاهزاده سخن می‌گوید.
دنباله‌ی نوشته

داستان کوتاه فیروز و شوخ

داستان کوتاه فیروز و شوخ
فیروز و شوخ منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی میرزا محمدحسین وفای فراهانی متخلص به وفا شاعر دوره‌ی زندیه و سده‌ی دوازدهم هجری قمری است. این مثنوی روایت دلدادگی پسری به‌نام فیروز و شوخ دختر خواجه خلیل است.
دنباله‌ی نوشته