نام: کرکس مصری Egyptian vulture
نام علمی: Neophron percnopterus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: بازسانان
خانواده: بازان
زیرخانواده: Gypaetinae
سرده: کوچک‌کرکس‌ها
پایندگی: گونه‌ی در دسترس آسیب (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی ائوسن (۵۵/۸ تا ۳۳/۹ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: منطقه‌های باز خشک همچون بیابان‌ها، سبزدشت‌ها و کشتزارهای جنوب آسیا، بخش‌هایی از جنوب اروپا و شمال آفریقا (زمستان‌ها زیر صحرای بزرگ آفریقا و جزیره‌مانند عربستان)
زندگانی: ۲۱ سال (دربند ۳۷ سال)
سن بلوغ: ۶ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۱ تا ۳ تخم، با ۳۹ تا ۴۵ روز زمان جوجه‌کشی
خوراک: لاشه‌ی جانوران، همچنین شکار پستانداران و خزندگان کوچک، تخم و جوجه‌ی پرندگان و بی‌مهرگان و حشرات
شکارگران: ندارد.
رنگ: سفید، گاهی با لکه‌های قهوه‌ای (برآمده از خاک و گِل)، دارای پرهای پروازی سیاه، پاهایی صورتی و چهره‌ای برهنه و زرد، همچنین دارای نوک‌پایه‌ای زرد، نوکی سیاه و گاهی زرد
اندازه: وزن ۱/۵ تا ۲/۲ کیلوگرم، بدن به درازای ۴۷ تا ۶۵ سانتی‌متر، بازه‌ی میان دو سر بال‌ها ۱۶۵ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: کرکس مصری یا کرکس لاشخور سفید White scavenger vulture یا مرغ فرعون Pharaoh's chicken، پرنده‌ای روزگرد و پنجه‌رو است، به‌گونه‌ای که بر روی انگشتان پا راه می‌رود. همچنین کرکس مصری پرنده‌ای تک‌همسر است و به شیوه‌ی جفتی و همراه با جفت خود زندگی می‌کند. اگرچه کرکس‌های مصری در زمان لاشه‌خواری، گروه‌زیست هستند. این پرندگان بال‌هایی بزرگ و پهن، گردنی با پَرهای بلند، سری پوشیده از پَر، چشمانی درشت و نوکی تیز، خمیده و قلاب‌مانند دارند. همچنین آنان چهره‌ای برهنه دارند. برهنه بودن چهره‌ی این پرندگان از آن روست که هم در هنگام خوردن لاشه، چهره‌ی‌شان آلوده نشود و هم این‌که دمای بدن‌شان پایین نگاه داشته شود. این پرندگان دارای پاهایی نیرومند و پنجه‌هایی بلند، نوک‌تیز و خمیده هستند. همچنین آنان در بینایی و شنوایی بسیار نیرومندند، ولی در بویایی کم‌توان هستند. این کرکس‌ها می‌توانند با سرعت ۵۵ کیلومتر بر ساعت پرواز کنند. کرکس‌های مصری پرندگانی سودمند هستند. آنان با خوردن لاشه‌ی جانوران، زمین را از بیماری و گندیدگی پاک‌سازی می‌کنند. کرکس‌های مصری پرندگانی باهوش هستند و این توانایی را دارند که ابزار را به‌کارگیری کنند. این کرکس‌ها برای خوردن تخم شترمرغ، سنگی را چندین بار روی پوسته‌ی سخت آن می‌کوبند. همچنین با شاخه‌های کوچک، تکه‌های پشم را گردآوری و در پوشاندن لانه از آن‌ها بهره می‌برند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity - animalia
نگاره: Isidro J. Vera Perez - Maëlle Hello
گردآوری: فرتورچین
