نگارخانه‌ی ملی آلته - میراث آلمان

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ میراث جهانی یونسکو میراث آلمان

نام: نگارخانه‌ی ملی آلته Alte Nationalgalerie
نام ثبت شده در میراث جهانی یونسکو:
جزیره‌ی موزه، برلین Museumsinsel (Museum Island), Berlin
(نگارخانه‌ی ملی آلته به‌عنوان بخشی از «جزیره‌ی موزه»، در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.)
گونه: فرهنگی
تاریخ ثبت: ۱۹۹۹
شماره‌ی ثبت: ۸۹۶
کشور: آلمان
جایگاه: جزیره‌ی موزه، کرانه‌ی رود شپری، شهر برلین، ایالت برلین
ساخت: ۱۸۶۲ تا ۱۸۷۶ میلادی
به فرمان: فریدریش ویلهلم چهارم پادشاه پروس
معمار: فردریش آگوست اشتولر آلمانی، هاینریش اشتراک آلمانی
شیوه‌ی معماری: نئوکلاسیک، احیای رنسانس
درباره‌ی میراث: نگارخانه‌ی ملی آلته یا نگارخانه‌ی ملی کهن، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های تندیس و نقاشی سده‌ی نوزدهم در کشور آلمان است و جذابیت فراوانی برای نقاشان و هنرمندان سراسر جهان دارد.
ایده‌ی راه‌اندازی این نگارخانه در سال ۱۸۱۵ پا گرفت، ولی تا سال ۱۸۶۱ هیچ کاری برای ساخت آن انجام نشد. در سال ۱۸۶۱ پس از آن‌که «یوهان هاینریش واگنر» بانکدار سرشناس آلمانی، ۲۶۲ اثر از هنرمندان سرشناس آلمان و جهان را به این موزه بخشید، نگارخانه‌ی ملی پایه‌گذاری شد. این نگارخانه در آغاز «واگنر و گالری ملی» نام داشت و در «آکادمی هنرهای برلین» جای داشت. پس از آن و در سال ۱۸۶۲، کار ساخت این موزه با الگوبرداری از پرستشگاه‌های رومی آغاز شد.
نگارخانه‌ی ملی آلته جایگاه نگهداری و نمایش نقاشی‌ها و تندیس‌های سده‌ی نوزدهم است. این نگارخانه، برجسته‌ترین نقاشی‌های هنرمندانی همچون کاسپار داوید فریدریش، کارل فریدریش شینکل، کارل بلشن، ادوار مانه، کلود مونه، آدولف منتسل، ماکس لیبرمان و لویس کرینت را در خود جای داده است. برخی از برجسته‌ترین این آثار بر این پایه‌اند:

تندیس سواره‌ی فریدریش ویلهلم چهارم پادشاه پروس، در بالای پله‌های بیرونی ساختمان، به بلندای ۹/۶ متر، طراحی شده به‌دست گوستاف بلازر آلمانی و ساخته شده به‌دست الکساندر کالاندرلی آلمانی، با برنز و سنگ گرانیت، میان سال‌های ۱۸۷۵ تا ۱۸۸۶.
آرامگاه کنت الکساندر فون دِر مارک، ساخته شده با سنگ، به‌دست یوهان گوتفرید شادو آلمانی، میان سال‌های ۱۷۸۸ تا ۱۷۹۰.
تابلوی نقاشی سیمپوزیوم، مهمانی یا ضیافت، به درازای ۷/۵ و پهنای ۴ متر، اثر آنزلم فویرباخ نقاش آلمانی، میان سال‌های ۱۸۷۱ تا ۱۸۷۴.
تابلو نقاشی جزیره‌ی مردگان یا جزیره‌ی مرگ، اثر آرنولد بوکلین نقاش سوئیسی، در سال ۱۸۸۳.
تابلو نقاشی کلیسایی در اوکوود، به درازای ۱۷۱ و پهنای ۱۱۰ سانتی‌متر، اثر کاسپار داوید فریدریش نقاش آلمانی، در سال‌های ۱۸۰۹ و ۱۸۱۰.
تابلو نقاشی درخت تنها یا تک‌درخت، به درازای ۷۱ و پهنای ۵۵ سانتی‌متر، اثر کاسپار داوید فریدریش نقاش آلمانی، در سال ۱۸۲۲.
تابلو نقاشی طلوع از دریا، به درازای ۷۱ و پهنای ۵۵ سانتی‌متر، اثر کاسپار داوید فریدریش نقاش آلمانی، در سال ۱۸۲۲.
تندیس لوییز و خواهرش فردریکا، به‌دست یوهان گوتفرید شادو، میان سال‌های ۱۷۹۵ تا ۱۷۹۷.
تندیس ایمان، عشق، امید، ساخته شده به‌دست آگوست کیس و کامل شده به‌دست گوستاف بلازر آلمانی، در سال ۱۸۶۵.
تندیس عصر برنز، ساخته شده به‌دست آگوست رودن فرانسوی، در سال‌های ۱۸۷۵ و ۱۸۷۶.
تندیس اندیشه‌گر، ساخته شده با برنز، به‌دست آگوست رودن فرانسوی، میان سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳.
تندیس پرتاب تاج گل پیروزی، ساخته شده به‌دست کریستین دانیل رخ آلمانی، میان سال‌های ۱۸۳۸ تا ۱۸۴۵.
تندیس زیبای خفته، ساخته شده با سنگ مرمر، به‌دست لوییس زوسمان-هلبورن آلمانی، در سال ۱۸۸۸.

جزیره‌ی موزه:
«جزیره‌ی موزه» که «نگارخانه‌ی ملی آلته» بخشی از آن است، از ارزشمندترین و برجسته‌ترین موزه‌های قاره‌ی اروپا به‌شمار می‌رود. این جزیره ۸/۶ هکتار گستردگی دارد و دربرگیرنده‌ی موزه‌های «آلتس»، «نویس»، «بوده»، «پرگامون»، «نگارخانه‌ی ملی آلته» و «انجمن هومبولت» است. ایده‌ی ساخت موزه در این بخش از شهر «برلین»، در سال ۱۷۹۷ و از سوی «آلویس هیرت» باستان‌شناس آلمانی پیشنهاد شد. در سال ۱۸۲۲ طراحی ساخت موزه‌ها به پایان رسید و پس از آن و میان سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۹۳۰ ساخته شدند.