وب‌سایت شخصی فرتورچین

Forturchin Personal Website

تالار استقلال - میراث آمریکا

۲۹ خرداد ۱۴۰۰ میراث جهانی یونسکو میراث آمریکا

نام: تالار استقلال Independence Hall
گونه: فرهنگی
تاریخ ثبت: ۱۹۷۹
شماره‌ی ثبت: ۷۸
کشور: آمریکا
جایگاه: شهر فیلادلفیا، ایالت پنسیلوانیا
گستره: ۲ هکتار
ساخت: ۱۷۳۲ تا ۱۷۵۳ میلادی
به فرمان: دولت استعماری پنسیلوانیا
معمار: ادموند وولی، اندرو همیلتون، ویلیام استريكلند (برج ناقوس) و رابرت میلز آمریکایی (بال‌ها)
شیوه‌ی معماری: جُرجی
درباره‌ی میراث: تالار استقلال از ساختمان‌های «پارک ملی تاریخی استقلال» در شهر فیلادلفیا به‌شمار می‌رود. بیشتر سرشناسی و آوازه‌دار شدن این ساختمان از آن روست که نگارش و تصویب «اعلامیه‌ی استقلال» و همچنین «قانون اساسی» کشور آمریکا در این تالار انجام شد.
تالار استقلال میان سال‌های ۱۷۳۲ تا ۱۷۵۳، به‌عنوان کاخ ایالتی برای «دولت استعماری پنسلوانیا» ساخته شده است. «دولت استعماری پنسلوانیا» میان سال‌های ۱۶۸۲ تا ۱۷۷۶، مستعمره‌ی کشور بریتانیا در آمریکای شمالی بود. این ساختمان افزون بر کاخ ایالتی «دولت استعماری پنسلوانیا»، میزبان نشست‌های «دومین کنگره‌ی قاره‌ای» نیز بوده است. «دومین کنگره‌ی قاره‌ای» انجمنی از «مستعمره‌های سیزده‌گانه‌ی بریتانیا» بود که میان سال‌های ۱۷۷۵ تا ۱۷۸۱ برگزار می‌شد.
در ۴ ژوئیه‌ی ۱۷۷۶ در یکی از نشست‌های «دومین کنگره‌ی قاره‌ای»، «اعلامیه‌ی استقلال» تصویب شد. این اعلامیه خواهان استقلال «مستعمره‌های سیزده‌گانه» از بریتانیا بود. همچنین «قانون اساسی ایالات متحده‌ی آمریکا» در ۲۱ ژوئن ۱۷۸۸ در تالار استقلال به تصویب رسید و از ۴ مارس ۱۷۸۹ به‌کارگیری شد.
تالار استقلال دارای یک ساختمان مرکزی، یک برج ناقوس و دو بال کوچک‌تر است. این ساختمان با آجر سرخ ساخته شده و تا نوکِ برج ناقوس ۵۱/۳۹ متر بلندا دارد.
در گذشته زنگی به‌نام «ناقوس آزادی» در برج تالار استقلال جای داشت که امروزه در نزدیکی همین تالار و در «پارک ملی تاریخی استقلال» به نمایش گذاشته شده است. این زنگ که نماد فرهنگی انقلاب آمریکا به‌شمار می‌رود، در سال ۱۷۵۲ در «کارخانه‌ی ناقوس‌سازی وایتچیل» کشور بریتانیا ساخته شده و سپس به پنسیلوانیا آورده شده است. ناقوس آزادی از ۷۰ درصد مس، ۲۰ درصد قلع و ۱۰ درصد از دیگر مواد ساخته شده و ۹۴۰ کیلوگرم وزن دارد. محیط آن در بالا ۲/۳ متر و در پایین ۳/۷ متر است. شکاف روی «ناقوس آزادی» پس از نخستین زنگ زدن آن روی داده است. در سال‌های نخست برای فراخواندن قانون‌گزاران برای برپایی نشست‌ها یا فراخواندن مردم برای دادن اعلامیه به آنان، «ناقوس آزادی» را به صدا درمی‌آوردند.