​​وب‌سایت شخصی فرتورچین

مریم و حسینا داستانی عاشقانه در ادبیات گفتاری‌ست و از گذشته‌ی دور تاکنون میان مردم افغانستان دست به‌دست شده است. این داستان راستین در فوشنج یا زنده‌جان امروزی در ولسوالی یا شهرستان زنده‌جان ولایت هرات رخ داده است.

دنباله‌ی نوشته

ملامحمدجان و عایشه یا ملاممدجان داستانی عاشقانه در ادبیات گفتاری‌ست که از پنج سده‌ی گذشته‌ی تاکنون میان مردم افغانستان دست به‌دست شده است. این داستان روایت دلدادگی پسری به‌نام ملامحمدجان و دختری به‌نام عایشه است.

دنباله‌ی نوشته

مغول‌دختر و پسر یا مغول‌دختر افسانه‌ای عاشقانه است که در منطقه‌های گوناگون روایت‌های گوناگونی دارد. این افسانه با نام‌های مغول‌دختر و ارب‌بچه یا مغول‌دختر و عرب‌بچه نیز شناخته می‌شود.

دنباله‌ی نوشته

جمیل و بثینه منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی ابوعمرو جمیل بن عبدالله بن معمر عُذری قضاعی شناخته شده با نام جمیل بثینه از شاعران عرب دوره‌ی امویان و سده‌ی نخست هجری قمری است.

دنباله‌ی نوشته

نل و دمن منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی شیخ ابوالفیض بن مبارک شناخته شده با نام فیضی دکنی یا فیضی فیاضی متخلص به فیضی شاعر پارسی‌گوی هندی سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است.

دنباله‌ی نوشته

ملک‌خورشید و معشوق بنارس یا عاشق و معشوق یا بحر وصال منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی ملامحمد بن صادق خطای شوشتری از شاعران سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری قمری است.

دنباله‌ی نوشته

کامروپ و کاملتا یا دستور هِمّت منظومه‌ای هندی و عاشقانه سروده‌ی محمدمراد لایق جونپوری شاعر پارسی‌گوی هندی سده‌ی دوازدهم هجری قمری است. منظومه‌ی کامروپ و کاملتا در سال ۱۰۹۶ هجری قمری سروده شده است.

دنباله‌ی نوشته

سسی و پنون منظومه‌ای عاشقانه به زبان فارسی، سروده‌ی میرمحمد معصوم بکھری متخلص به نامی شاعر پارسی‌گوی پاکستانی سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. داستان سسی و پنون از داستان‌های پرآوازه‌ی شبه‌قاره‌ی هند است.

دنباله‌ی نوشته

سلیمان و بلقیس یا سلیمان و ملکه‌ی سبا منظومه‌ای عاشقانه سروده‌ی ابوالفضل کمال‌الدین حیاتی گیلانی از شاعران سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. داستان سلیمان و بلقیس از داستان‌های قرآن کریم است.

دنباله‌ی نوشته

رتن و پدماوت یا رتن و پدم یا پدماوت منظومه‌ای عاشقانه به زبان فارسی، سروده‌ی عبدالشکور بزمی دهلوی شاعر پارسی‌گوی هندی سده‌های دهم و یازدهم هجری قمری است. مثنوی پدماوت در سال ۱۰۰۱ هجری قمری سروده شده است.

دنباله‌ی نوشته