تغذیه‌ی ۱۰ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ با وجود محدودیت‌های سیاره‌ی زمین احتمالاً قابل دستیابی است. پژوهش جدیدی به این نتیجه دست یافته که تغییر جهانی به سمت رژیم غذایی سالم و گیاهی، به نصف رساندن ضایعات غذایی و بهبود روش‌ها و فن‌آوری‌های کشاورزی، برای تغذیه‌ی پایدار ۱۰ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ لازم است.
پژوهش جدیدی به این نتیجه دست یافته که تغییر جهانی به سمت رژیم غذایی سالم و گیاهی‌تر، به نصف رساندن ضایعات غذائی و بهبود روش‌ها و فن‌آوری‌های کشاورزی، برای تغذیه پایدار ۱۰ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ لازم است. بر طبق نظر پژوهش‌گران، اتخاذ این گزینه‌ها موجب کاهش خطر فراتر رفتن از محدودیت‌های زیست‌محیطی جهانی مرتبط با تغییرات اقلیمی، استفاده از زمین‌های کشاورزی، استخراج منابع آب شیرین و آلودگی اکوسیستم‌ها از طریق استفاده بیش از حد از کودها می‌شود.
این پژوهش که در مجله‌ی Nature به چاپ رسیده، اولین پژوهشی است که به بیان کمیت تاثیر تولید و مصرف غذا بر محدودیت‌های سیاره‌ی زمین می‌پردازد. محدودیت‌هایی که تعیین کننده‌ی محدوده‌ی بی‌خطر برای عملکرد بشریت هستند و بیرون از آن سیستم‌های حیاتی زمین می‌توانند ناپایدار شوند.
دکتر مارکو اسپرینگمن از برنامه‌ی مارتین آکسفورد در مورد آینده‌ی مواد غذایی و بخش سلامت جمعیت نافیلد در دانشگاه آکسفورد که ریاست این پژوهش را بر عهده داشت، می‌گوید: «هیچ راه حل یگانه‌ای برای پرهیز از عبور از محدودیت‌های سیاره‌ی زمین کافی نیست. اما زمانی که راه‌حل‌ها با هم اجرا می‌شوند، پژوهش ما حاکی از این است که ممکن است تغذیه‌ی پایدار جمعیت رو به رشد، امکان‌پذیر باشد. ما دریافتیم که تا سال ۲۰۵۰، بدون اقدام مشترک، تاثیرات زیست محیطی سیستم غذایی می‌تواند در نتیجه‌ی رشد جمعیت و افزایش رژیم‌های غذایی سرشار از انواع چربی، شکر و گوشت، ۵۰ تا ۹۰ درصد افزایش یابند. در این صورت، ما پا را از تمام محدودیت‌های سیاره‌ای مرتبط با تولید غذا فراتر خواهیم نهاد، از برخی از آنها بیش از دو برابر.»
این پژوهش که با سرمایه‌گذاری EAT به عنوان بخشی از کمیسیون غذا، سیاره و سلامت EAT-لنست و مشارکت پروژه‌ی «سیاره‌ی ما، سلامت ما»ی بنیاد خیریه‌ی ولکام در پروژه‌ی «دام،محیط زیست و انسان» انجام شده، محاسبات دقیق زیست‌محیطی را با مدلی از سیستم غذای جهانی که تولید و مصرف غذا را در سراسر جهان دنبال می‌کند، تلفیق می‌کند. پژوهش‌گران در این مدل، چند گزینه را تحلیل کردند که قادر به حفظ سیستم غذایی با وجود محدودیت‌های زیست محیطی هستند، آنها دریافتند که: تغییرات اقلیمی را نمی‌توان بدون تغییر رژیم غذایی به رژیم‌های گیاهی بیشتر به قدر کافی کاهش داد. اتخاذ رژیم‌های غذایی گیاهی «فلکسیتارین» در جهان می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را به بیش از نصف کاهش دهد و نیز تأثیرات زیست‌محیطی دیگر مثل مصرف کود و استفاده از مزرعه و آب شیرین را به یک‌دهم تا یک‌چهارم کاهش می‌دهند.
علاوه بر تغییرات غذایی، بهبود فن‌آوری‌ها و اقدامات مدیریتی در کشاورزی برای محدود کردن فشار بر زمین‌های کشاورزی، استخراج آب شیرین و استفاده از کود لازم هستند. افزایش بازده کشاورزی مزارع موجود، تعدیل کاربرد و بازیافت کودها، و بهبود مدیریت آب به همراه معیارهای دیگر، می‌توانند این تأثیرات را تا حدود نصف کاهش دهند. نهایتاً، به نصف رساندن ضایعات غذایی برای حفظ سیستم غذایی در محدوده‌های زیست‌محیطی، لازم است. اگر به نصف رساندن ضایعات غذایی به صورت جهانی حاصل شود، موجب کاهش تأثیرات زیست‌محیطی تا یک‌ششم می‌گردد (۱۶ درصد).
اسپرینگمن اظهار می‌کند که «بسیاری از راه‌حل‌هایی که مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم، در برخی قسمت‌های جهان در حال اجرا هستند، اما هماهنگی شدید و پیشرفت فوری در سطح جهان لازم است تا تأثیرات این راه‌حل‌ها را محسوس سازد.»
لین گوردون، مدیر اجرایی مرکز تاب‌آوری استکهلم و مؤلف این گزارش می‌گوید: «بهبود تکنولوژی‌های کشاورزی و عملیات مدیریتی، به افزایش سرمایه‌گذاری در زمینه‌ی پژوهش و زیرساخت دولتی، طرح‌های تشویقی درست برای کشاورزان شامل ساز و کارهای حمایتی برای اتخاذ بهترین عملیات موجود و قوانین بهتر مثل استفاده از کود و کیفیت آب، نیاز خواهد داشت.»
فابریسی دی کلرک، مدیر علوم برنامه‌ی EAT می‌گوید: «مقابله با اتلاف غذا نیازمند معیارهایی در سراسر زنجیره‌ی غذایی از ذخیره، نقل و انتقال، بسته‌بندی و برچسب‌گذاری غذا گرفته تا تغییر در قانون‌گذاری و رفتار تجاری که موجب ارتقاء زنجیره‌های عرضه بدون اتلاف می‌شود، خواهد بود.»
اسپرینگمن می‌افزاید: «وقتی موضوع رژیم‌های غذایی در میان است، رویکردهای جامع سیاسی و تجاری برای ایجاد تغییرات غذایی در جهت رژیم غذایی گیاهی‌تر و سالمی که برای شمار زیادی از مردم در دسترس و جذاب هستند، ضروری می‌باشند. جنبه‌های مهم شامل برنامه‌های مدرسه و محل کار، انگیزه‌های اقتصادی و برچسب گذاری و تطبیق دستورالعمل‌های غذایی ملی با شواهد علمی موجود درباره‌ی تغذیه‌ی سالم و تأثیرات زیست‌محیطی رژیم غذایی‌مان هستند.»
این مقاله با عنوان «گزینه‌هایی برای حفظ سیستم غذایی درون محدودیت‌های زیست‌محیطی»، توسط مجله‌ی Nature در دهم اکتبر ۲۰۱۸ در http://dx.doi.org/10.1038s41586-018-0594-0 منتشر شد.
دکتر مارکو اسپرینگمن، پژوهشگر ارشد در رابطه با قابلیت تداوم زیست‌محیطی و سلامت عمومی و مؤلف اصلی این پژوهش، برنامه‌ی آکسفورد مارتین در مورد آینده‌ی غذا و بخش سلامت جمعیت نوفیلد، دانشگاه آکسفورد.
مترجمین: مستانه کزازی، آیدین ظریف
منبع:
https://www.eurekalert.org/pub_releases/2018-10/src-f1b100518.php
بن‌مایه: آواز زمین (http://avazezamin.ir)
