چرا من لباس‌های ابریشمی نمی‌پوشم؟ چرا از پتوها و بالش‌ها با روکش ابریشمی استفاده نمی‌کنم؟ چون من پروانه‌ها را دوست دارم. چون من دوست ندارم بدنم در آتش آب جوشان بسوزد و دوست ندارم هیچ موجود دیگری در آب جوش بسوزد.
چرا من از ابریشم بیزارم؟ چون من بچه پروانه‌ها را دوست دارم. آن زمان که در شفیره در خواب به سر می‌برند  و رویای پرواز را در سر دارند، آب جوش بدن نحیفشان را می‌سوزاند و در خواب می‌میرند. آنها جرغاله می‌شوند تا پتوی نرم و زیبای ابریشمی تولید شود. من این پتوی نرم و زیبا را دوست ندارم.
چرا من از ابریشم بیزارم؟ چون تمام موجودات حق حیات دارند  و این انصاف نیست که ما انسان‌ها برای خاطر خوشی خود سالانه میلیاردها میلیارد بچه پروانه را در آب جوش بیندازیم، در حالی که اساسا ما مجبور به استفاده از ابریشم نیستیم. چه اجباری به استفاده از ابریشم هست، وقتی صدها گزینه‌ی دیگر در دسترس ما هستند؟ چرا باید رویای پرواز بچه پروانه‌ها به کابوس آتش تبدیل شوند؟
چرا من از ابریشم بیزارم؟ چون سوءاستفاده از حیوانات به هر عنوان و شکلی، اشتباه است. طبیعت، شفیره را برای پروانه شدن آفریده، نه برای این‌که تبدیل به بالش نرم منزل ما شود! شفیره دوست ندارد، پوشش تن ما باشد. شفیره یک هدف دارد. یک عشق دارد. عشق پروانه شدن. ما اجازه نداریم عشق شفیره را در آّب جوش بسوزانیم.
چرا من از ابریشم بیزارم؟ ابریشم جسم مرا می‌سوزاند! همانگونه که جسم نحیف و بی‌دفاع بچه پروانه را سوزاند. آنگاه که در خواب بود. ابریشم نرم و لطیف نیست! ابریشم از جنس درد است. از جنس آزار! از جنس فریادها و ناله‌های میلیاردها بچه پروانه. آنگاه که هیچ کس آن ناله‌ها را نشنید.
توضیح: صنعت تولید ابریشم از جمله صنعت‌هایی هست که در تار و پود آن، ظلم به حیوانات و آزار موجودات بی‌زبان پروردگار نهفته است. برای تهیه‌ی تنها یک پتو یا یک لباس ابریشمی صدها بلکه هزاران نوزاد پروانه به قتل می‌رسند. نوزادان پروانه در آخرین مرحله، قبل از تبدیل شدن به پروانه به دور خود پیله می‌تنند و در حالی که در حساس‌ترین مرحله از زندگی خود هستند، در درون پیله مراحل تبدیل شدن به پروانه را به سرعت طی می‌کنند. اما انسان‌ها شفیره‌ها را در تعداد میلیونی به آب جوش می‌ریزند. نوزادان پروانه همگی در درون لانه‌ی خود قتل عام می‌شوند. رویای پرواز و پروانه شدن برای همیشه می‌میرد. و این‌گونه، یک لباس نرم و زیبای ابریشمی تولید می‌شود! اما به چه بها؟ به بهای مرگ میلیاردها موجود زنده‌ی بی‌گناه؟ به بهای زنده زنده جزغاله شدن آنها؟ آیا ما دوست داریم درحالی که در خواب عمیق در بستر هستیم ناگهان درون یک دیگ بزرگ آب جوش ریخته شویم؟! پس چرا بچه پروانه‌ها باید این سرنوشت را داشته باشند؟ برای چه؟ مگر ما مجبوریم از ابریشم استفاده کنیم؟ مگر صدها نوع پارچه‌ی دیگر در بازار موجود نیستند؟
گردآوری: سهیل
بن‌مایه: وگن کایند (http://vegankind.ir)