نام: زاغ زمینی ایرانی Persian ground jay
نام علمی: Podoces pleskei
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: گنجشک‌سانان
خانواده: کلاغان
سرده: زاغ‌های زمینی
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی میوسن میانه (۱۵/۹۷ تا ۱۱/۶۰۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: درختچه‌زارها و بوته‌زارهای منطقه‌های بیابانی و نیمه‌بیابانی و سبزدشت‌های شرق و جنوب شرقی کشور ایران در جنوب قاره‌ی آسیا
زندگانی: ناشناخته
سن بلوغ: ناشناخته
زادآوری: تخم‌گذار، ۳ تا ۵ تخم، با ۱۷ تا ۱۹ روز زمان جوجه‌کشی
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات و مارمولک، همچنین دانه و میوه‌ی گیاهان
شکارگران: ناشناخته
رنگ: نخودی گراینده به قهوه‌ای، با دُم، نوک و پاهایی سیاه‌رنگ، دارای لکه‌ای سیاه در سینه و ۲ لکه‌ی سیاه میان نوک و چشم‌ها، همچنین دارای بال‌هایی سیاه با ۲ نوار سفید
اندازه: وزن ۸۵ تا ۹۰ گرم، بدن به درازای ۲۴ تا ۲۵ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: زاغ زمینی ایرانی یا زاغ بور ایرانی Iranian Zaqboor یا زاغ زمینی پلسکی Pleske's ground jay، پرنده‌ای زمینی، روزگرد و پنجه‌رو است، به‌گونه‌ای که بر روی انگشتان پا راه می‌رود. همچنین زاغ‌های زمینی ایرانی پرندگانی باهوش، تک‌همسر و گروه‌زیست هستند. آنان در دسته‌هایی خانوادگی با بیشینه ۶ پرنده زندگی می‌کنند. این پرندگان بال‌هایی بزرگ و پهن، دُمی کوتاه، چشمانی درشت و نوکی بلند و خمیده دارند. همچنین آنان دارای پاهایی نیرومند و پنجه‌هایی بلند، نوک‌تیز و خمیده هستند. زاغ‌های زمینی ایرانی توانایی پرواز دارند، ولی بر روی زمین به گونه‌ی زیگزاگی و با سرعت نزدیک به ۲۰ کیلومتر بر ساعت می‌دوند.
بن‌مایگان: wikipedia - wikipedia
نگاره: مهدی جلال‌پور - شهاب چراغی Shahab Cheraghi
گردآوری: فرتورچین
