نام: وزغ بیل‌پای معمولی Common spadefoot toad
نام علمی: Pelobates fuscus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: راسته‌ی بی‌دم‌سانان
زیرراسته: میان‌غوک‌سانیان
خانواده: وزغ‌های بیل‌پای اروپایی
سرده: Pelobates
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: روپلین (۳۳/۹ تا ۲۸/۴ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌های مخروطی، برگریز و مخلوط، لبه‌ی جنگل‌ها، درخت‌زارها، سبزدشت‌ها، چمن‌زارها، کشت‌زارها، پارک‌ها و باغ‌های کشورهای اتریش، بلاروس، بلژیک، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، مولداوی، هلند، لهستان، رومانی، روسیه، صربستان، اسلواکی، اسلوونی، سوئد، ترکیه و اوکراین در مرکز و شرق قاره‌ی اروپا
زندگانی: ۱۱ سال
سن بلوغ: ۱ تا ۲ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۴۸۰ تا ۳۰۰۰ تخم، با ۵ تا ۱۱ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۵۶ تا ۱۱۰ روز
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات همچون سوسک، ملخ، جیرجیرک و کرم
شکارگران: جغدها همچون جغد جنگلی، شاهین پاسرخ، حواصیل‌ها، لک‌لک‌ها و بازها (تخم‌ها و نوزادان: مرغابی‌ها همانند مرغابی سرسبز)
رنگ: زرد-خاکستری، قهوه‌ای-خاکستری یا قهوه‌ای با خال‌های بزرگ قهوه‌ای تیره یا زیتونی تیره و نقطه‌های سرخ در پشت و سفید گراینده به خاکستری در شکم
اندازه: بدن به درازای ۶/۵ سانتی‌متر برای نرها و ۸ سانتی‌متر برای ماده‌ها
درباره‌ی جانور: وزغ بیل‌پای معمولی یا وزغ بیل‌پای اروپایی European common spadefoot، جانوری خشکی‌زی، دالان‌ساز و شب‌زی است. همچنین این وزغ به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. وزغ‌های بیل‌پای معمولی بیشتر زمان خود را در زیر زمین می‌گذرانند و تنها در زمان بارندگی و برای زادآوری به روی زمین می‌آیند. این جانوران بدنی گوی‌مانند، کوتاه و بدون دُم، پوستی هموار و چشمانی درشت با مردمک عمودی دارند. همچنین آنان برآمدگی استخوانی بیل‌مانندی در کف پاهای پشتی‌شان دارند. آنان با این استخوانِ بیل‌مانند، زمین را می‌کَنند. وزغ‌های بیل‌پای معمولی دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند دارند و همچون دیگر قورباغه‌ها به‌جای راه رفتن، می‌جهند. انگشتان پاهای پشتی آنان پرده‌دار هستند. این وزغ‌ها زبانی دراز و چسبناک دارند. آنان زبان خود را به بیرون پرتاب می‌کنند و با آن حشرات را شکار می‌کنند. همچنین وزغ‌های نر کیسه‌ی تشدیدگر صدا ندارند.
بن‌مایگان: wikipedia - wikipedia - amphibiaweb
نگاره: Roberto Sindaco - JP Vacher
گردآوری: فرتورچین
