نام: وزغ بیل‌پای سوری Syrian spadefoot toad
نام علمی: Pelobates syriacus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: راسته‌ی بی‌دم‌سانان
زیرراسته: میان‌غوک‌سانیان
خانواده: وزغ‌های بیل‌پای اروپایی
سرده: Pelobates
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: ژوراسیک پسین (۱۶۳/۵ تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: درخت‌زارها، بوته‌زارها، منطقه‌های نیمه‌بیابانی، بدبوم‌ها، زمین‌های کشاورزی و تپه‌های شنی کشورهای ارمنستان، آذربایجان، بلغارستان، گرجستان، یونان، ایران، اسرائیل، لبنان، مقدونیه، رومانی، روسیه، صربستان، سوریه و ترکیه در شرق قاره‌ی اروپا و غرب آسیا
زندگانی: ۵ تا ۸ سال
سن بلوغ: نرها ۲ سالگی و ماده‌ها ۳ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ تخم، با ۵ تا ۶ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۲/۵ تا ۳ ماه
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات همچون سوسک، ملخ، جیرجیرک، پروانه، شاپرک، گوش‌خیزک، مگس، زنبور، مورچه و...
شکارگران: ناشناخته
رنگ: خاکستری یا گراینده به زرد با خال‌های بزرگ سبز تیره و نقطه‌های کوچک سرخ در پشت و سفید یا خاکستری در شکم
اندازه: بدن به درازای ۶ تا ۹ سانتی‌متر
ویژگی: وزغ بیل‌پای سوری یا وزغ بیل‌پای شرقی Eastern spadefoot toad، جانوری تنهازیست و شب‌زی، همچنین خشکی‌زی و دالان‌ساز (این وزغ بیشتر زمان خود را در زیر زمین می‌گذراند و تنها چند روز از سال را برای زادآوری به روی زمین می‌آید.)، دارای بدنی کوتاه، گوی‌مانند و بدون دُم با پوستی هموار، همچنین دارای چشمانی درشت با مردمک عمودی، دارای دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند (قورباغه‌ها دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند دارند، از همین روی به‌جای راه رفتن، می‌جهند.)، پاهای پشتی دارای انگشتان پرده‌دار (برای شنا کردن) و برآمدگی استخوانی بیل‌مانند (این وزغ‌ها برآمدگی استخوانی بیل‌مانندی در کف پاهای پشتی‌شان دارند. آنان با این استخوان بیل‌مانند، زمین را می‌کَنَند.)، دارای زبانی دراز و چسبناک (وزغ‌ها این زبان را به بیرون پرتاب می‌کنند و با آن حشرات را شکار می‌کنند.)، وزغ نر بدون کیسه‌ی تشدیدگر صدا و...
بن‌مایگان: wikipedia - wikipedia - amphibiaweb
گردآوری: فرتورچین