نام: وزغ بیلپای سوری Syrian spadefoot toad
نام علمی: Pelobates syriacus
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: راستهی بیدمسانان
زیرراسته: میانغوکسانیان
خانواده: وزغهای بیلپای اروپایی
سرده: Pelobates
پایندگی: گونهی با کمترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایهی سیاههی سرخ IUCN)
زمان زیست: ژوراسیک پسین (۱۶۳/۵ تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) تا دورهی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: درختزارها، بوتهزارها، منطقههای نیمهبیابانی، بدبومها، زمینهای کشاورزی و تپههای شنی کشورهای ارمنستان، آذربایجان، بلغارستان، گرجستان، یونان، ایران، اسرائیل، لبنان، مقدونیه، رومانی، روسیه، صربستان، سوریه و ترکیه در شرق قارهی اروپا و غرب آسیا
زندگانی: ۵ تا ۸ سال
سن بلوغ: نرها ۲ سالگی و مادهها ۳ سالگی
زادآوری: تخمگذار، ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ تخم، با ۵ تا ۶ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۲/۵ تا ۳ ماه
خوراک: شکار بیمهرگان و حشرات همچون سوسک، ملخ، جیرجیرک، پروانه، شاپرک، گوشخیزک، مگس، زنبور و مورچه
شکارگران: ناشناخته
رنگ: خاکستری یا گراینده به زرد با خالهای بزرگ سبز تیره و نقطههای کوچک سرخ در پشت و سفید یا خاکستری در شکم
اندازه: بدن به درازای ۶ تا ۹ سانتیمتر
دربارهی جانور: وزغ بیلپای سوری یا وزغ بیلپای شرقی Eastern spadefoot toad، جانوری خشکیزی، دالانساز و شبزی است. همچنین این وزغ بهجز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. وزغهای بیلپای سوری بیشتر زمان خود را در زیر زمین میگذرانند و تنها در زمان بارندگی و برای زادآوری به روی زمین میآیند. این جانوران بدنی گویمانند، کوتاه و بدون دُم، پوستی هموار و چشمانی درشت با مردمک عمودی دارند. همچنین آنان برآمدگی استخوانی بیلمانندی در کف پاهای پشتیشان دارند. آنان با این استخوانِ بیلمانند، زمین را میکَنند. وزغهای بیلپای سوری دستهایی کوتاه و پاهایی بلند دارند و همچون دیگر قورباغهها بهجای راه رفتن، میجهند. انگشتان پاهای پشتی آنان پردهدار هستند. این وزغها زبانی دراز و چسبناک دارند. آنان زبان خود را به بیرون پرتاب میکنند و با آن حشرات را شکار میکنند. همچنین وزغهای نر کیسهی تشدیدگر صدا ندارند.
بنمایگان: wikipedia - wikipedia - amphibiaweb
نگاره: Frank Deschandol - Frank Deschandol
گردآوری: فرتورچین
جانوران مهرهدار - دوزیستان: وزغ بیلپای سوری
۵
از ۵
۱۷ مشارکت کننده